Afgelopen vrijdagavond, 17 juni, was een mooie vrijdagavond. Overdag was het bewolkt geweest en spetterde het soms, 's avonds klaarde het op en liet de zon zich van zijn betere kant zien. De hoogste tijd om níet de wk-ek-wedstrijden Tsjechië-Kroatië en Spanje-Turkije af te kijken, maar de nieuwe camera die ik een dag eerder had gehaald aan het werk te zetten.
Het leek me leuk om de 'skyline' van Winschoten als decor te gebruiken bij deze zonsondergang. Met 't Rond en d'Olle Witte bijvoorbeeld. Even op Google Maps gekeken, en in de auto gesprongen richting de rand van het industrieterrein. Ongeveer een kilometer vanaf het centrum, het zou vast lukken om daar een goed standpunt te vinden. Maar je raadt het al: op een industrieterrein staan hoge gebouwen, en die belemmeren het zicht.
De oplossing
Zoals je op kunt zien, is het bijna onmogelijk om de hoge gebouwen uit het centrum waar te nemen vanaf de rand van het industrieterrein. De enige mogelijkheid die volgens mijn logica overbleef, was om nog meer afstand te nemen, zodat er een zichtlijn zou ontstaan die óver alle bomen en huizen, en hopelijk ook de fabrieken heen zou gaan. De weilanden in!
Na een kwartiertje touren over landweggetjes had ik een mooi plekje gevonden. Het werd de Eltjo Buringhweg, vernoemd naar een landbouwer uit Blijham uit de 19e eeuw.
Plaatjes maken!
Het was een uur of half negen, ik had nog even tijd om te spelen voordat de zon echt op zijn mooist zou zijn. Tot mijn grote vreugde was er aan deze weg een mooie paardenweide met een aantal nieuwschierige merries, welke gewillig meewerkten aan mijn mini-filmproject.
Inmiddels sloeg magic-hour toe, en had ik mijn camera's op statieven geplaatst om de laatste meters van de zon vast te leggen.
Een klein uur later was de zon echt weg, schoot ik nog wat laatste beelden, zwaaide naar de paarden en reed voldaan terug naar huis.
Resultaat
Tim de Klerk
Rijdt om voor een nieuwe aflevering van Homeland, een vers belegd broodje of een U2 concert.